Wieczorny anioł

Gdy jest już późno, a poduszka czeka
Na twą zmęczoną dniem codziennym głowę
Można niekiedy usłyszeć z daleka
Anioła co przybył akurat w tą stronę .

Przyleciał z błękitu, gdzieś ze wschodniej strony
W odchłaniach niebieskich jest ich tam tysiące
Do kogoś ojca, męża albo żony
Żeby się poprawił i usunął kolce

To kolce obłudy, chciwości i kłamstwa i lenistwa
Rosną w nas z wiekiem jak huba na drzewie
Robią z nas płaza , który chce się ślizgać
Płaz myśli o sobie, nie wesprze w potrzebie

Zyje sam dla siebie, sam się z soba mnoży
Bliźni jest mu wrogiem , przeszkodą , zakalcem
On jest sobie winien, tak życie ułożył
Nic nie zrobić więcej, nie ruszyć nic palcem

Pozbądź się tych kolcy, to jest łatwa praca
Wezmą je Ci co po śmieci przyszli
Anioł jest już zbędny, niech do swoich wraca
Ludzie niechaj będą ładni, dobrzy , zwykli .

autor

Maciej1970

Napisany: 2019-04-04 Dodano: 2019-04-04 19:36:22

Ten wiersz przeczytano 1055 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie