WIECZORNY DZWON

Ładnie.Pozdrawiam

Rzeczywiście, są takie zdarzenia odgłosy, obrazy...,
które wędrują z nami przez całe życie.

Glos dzwonu to jak muzyka , ktora pieknie brzmi w
naprawde wrazliwej duszy.Bardzo ladny przekaz w Twoim
wierszu.

z iloma różnymi sytuacjami może nam się kojarzyć
dżwięk bijącego dzwonu...może uspokoić, pocieszyć, być
przyjacielem i powiernikiem, może dać radość ...ładnie
i ciekawie.

ciekawie opisałaś...mowę dzwonu wieczornego...warto
czasami posłuchać echa jego...to daje spokój
duszy...i nie tylko

Pamiętam taki dzwon u nas też był we wsi, teraz już
chyba nie ma komu dzwonić, bo dawno go nie słyszałam

Głos dzwonów ma w sobie jakaś magiczną moc.Ilekroć
biją wprawiają mnie w melancholię tak jak twój
wiersz.Ich bicie,to jak słuchanie bicia serca drugiej
nam osoby.pięknie.

Wiersz brzmi pięknie, jak dzwon właśnie. To ładny
wiersz.

Piękny wiersz,a rozmyślania na spacerze i wspomnienia
kojarzą się dobitnie w tym czasie samotnego
spaceru-jak dobrze że masz dobre wspomnienia,a dzwon
jako opiekun twych skrytych myśli i marzeń oby
pozostał Twoim powiernikiem na zawsze..powodzenia..

hmm..wiersz działa na wyobraźnię klimatem,treścią i
stylem

uwielbiam odgłosy dzwonów...słyszę je często..wiersz
świetnie napisany...

Jakże pięknie brzmi dzwon,pięknie napisane.Wszędzie
razem z Tobą,czy na spacerze,czy gdziekolwiek jesteś,
słyszysz jak bije dzwon...

sugestywnie przekazany obraz..ilekroć usłyszę dzwon
na wieży kościelnej będzie mi się kojarzył z Twoim
wierszem.

Niezwykle smutnie brzmi głos wieczornego dzwonu i
Twojego serca... a może juz niedługo ton jego będzie
zadźwięczy radośniej ? Ciekawe ujęcie tematu , ładny
wiersz.