Wieczysta księga

opuszczam liść na wodę
pozwalając płynąć kolejnym
marzeniom w spokojnych nurtach czasu

patrzę jak nad tamą
z przychylnych rąk budujesz
zielnik pełen listów miłosnych
wysuszonych na swej piersi
w gładkie karty naszej historii

stajemy w drewnianej bramie
niczym obraz ujęty w romantyczne
ramy historii lokalnego romantyzmu
wypolerowane szczęściem tysiąca rąk

przekraczamy Rubikon jutra
wpisując nasz pocałunek
w wieczystej księdze użytkowników

obracające się łopaty
starego młyna na rzece
cierpliwie czerpią dzień za dniem
ciągnąc słońce po horyzoncie
rozwijają cienie w zarys wspólnej drogi
u naszych stóp

autor

Grusana

Napisany: 2020-06-21 Dodano: 2020-06-26 19:01:04

Ten wiersz przeczytano 892 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie