WIEDZA

Może wiem, może wiedzieć powinienem tylko
Jak się rzeczy wśród czasu, między dniem i nocą
Układają od zawsze. Ale wbrew wysiłkom
Inni wciąż lepiej wiedzą co, gdzie, jak i po co…

Ja się gubię, ja błądzę między snem a jawą.
Nie chcę wierzyć w atomy, wrzące gwiazd ogniska.
Dla mnie łzy płyną z serca, blask jest dusz zabawą.
W tym, co inni przemilczą, ja znajduję przystań.

Z tego ból jest i troska, z tego śmiech i radość.
Z głazów ciosam balony, wznoszę z kart ołtarze,
Łodziom skrzydła przypinam, kotwice owadom.
To mi przeżyć pozwala i umierać każe.

Zabierz mi mój ołówek – palcem będę pisał
Na niebie i na wodzie, dzień i noc po trochu
Moją miłość. Ty mądra milczysz nie od dzisiaj,
Ty wiesz tylko, dlaczego, a ja tylko kocham.

autor

zenon63

Dodano: 2006-09-04 08:47:03

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie