Wielka Gra

Cień wielkich bloków
Pada na ulicę moich marzeń
Przykrywa całą jej jasność
Wbija w serca ból i żal

I cóż, i cóż zrobić mam?
Moje ręce w walce z betonem
jakby póro chciało przebić stal,
nie mam szans.

Goni mnie i prześladuje
widok gniewnych twarzy
które w szkle co dzień grożą
i sprzedają moją duszę za ich sen

Czuje oddech śmierci
na karku mieszka zimny dreszcz
duch zbawienia i duch wolności
udali się chyba w wieczy sen

nie ma już mnie.

autor

Thomas_Santi

Dodano: 2007-03-04 18:21:27

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie