Wielki A’Tuin

poderwał mnie pierwszy podmuch poranka
unosząc lekko jak rozpisaną
na dwa głosy kartkę nut z fortepianu
delikatnie trąciłam opuszkami palców
strunę snu napiętą pośród
garnituru sztywnej bieli
by raz jeszcze móc odczytać
jak rozchylają się
chorągiewki pojedynczych nut
karmione twoją troskliwą ręką

skrzętnie omijane czarne zakątki
klawiszowych bram rzucone w niebyt
wydały wyrok skazując odzież
na całkowite zapomnienie

przelewająca się cicho woda
zakołysała całym światem
w usypiającym ruchu skorupy
białego żółwia zasypialiśmy szczęśliwi
witając kosmos naszych dni

autor

Grusana

Napisany: 2020-06-03 Dodano: 2020-07-03 19:52:39

Ten wiersz przeczytano 888 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie