Wielki człowiek

Dla Karola Wojtyły- Jana Pawła II niesamowitego, wspaniałego, mądrego i dobrego Polaka...

Śladami męki Jezusa Chrystusa,
tak bardzo boli, tak bardzo porusza.

To, co od dawna nieuniknione,
zdaje się szczęściem dziś utraconym.

Łzy na policzkach i żal w duszy,
wszystko co piękne, dzisiaj się kruszy.

Droga do czyśca i droga do nieba,
teraz nam Ojca naszego potrzeba.

Kiedy go nie ma i już nie będzie,
głęboki lament słychać dziś wszędzie.

Zapalmy płomień, złóżmy dziś dłonie,
stańmy dziś w Ojca naszego obronie.

Módlmy się szczerze za jego ducha,
niech w sercach naszych powstanie skrucha.

Módlmy się za to, by było dobrze,
chociaż Jego niedługo jest pogrzeb.

Niech on nie będzie tylko pogrzebem,
niech będzie pięknym spotkaniem z niebem.

Papież jak nikt na to zasłużył,
choć nieraz ktoś co innego Mu wróżył.

Chcieli go zabić, a On wybaczył,
tym samym gestem drogę wyznaczył.

Jaką mają iść zawsze ludzie wierni,
nie pozostawać wobec innych bierni.

I kochać ludzi i nawet wroga,
gdy w sercu żal, gniew i trwoga.

Z Bogiem się bratać, być jego sługą,
a droga do nieba nie będzie długą.

I taki jeden mały człowieczek,
który miał wiele w życiu wycieczek.

Który potrafił wszystkich pokochać,
wrogowi przebaczyć, za wrogów szlochać.

Jedyna pociecha, to że jest u Boga,
że na tamtym świecie jest Jego noga.

Że będzie patrzył na nas tak z góry,
gdyż odleciał dzisiaj w tak piękne chmury.

Teraz żyje spokojem i ciszą,
a smutne wiatry Go lekko kołyszą.

Niech na zawsze pozostanie w naszych sercach. AMEN

autor

sliwunia

Napisany: 2005-04-02 Dodano: 2005-04-03 13:51:32

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie