Wielki mały człowiek
Nocami pisał liryczne listy,
a świat wilgotniał od przeżyć i łez,
poznał dokładnie akordy ciszy,
czasami z bólu kipiała w nim krew.
Był kiedyś tylko marnym człowiekiem,
motylom ukradł ich kokon, by spać,
gdy się przebudził wzniósł się w
przestrzenie,
ciągle gorące, zniszczone przez czas.
Choć nie pamiętał domu nad Wisłą
ciągle w nim bywał i szukał w nim puent,
snuć chciał domysły – jakby to było
piec razem z matką biały, pszenny chleb.
Dziś jest zupełnie innym człowiekiem
- nieco zgarbionym, zniszczonym przez
los,
wie jak smakuje miłość i szczęście,
wie co to życie bez matczynych rąk.
I nadal pisze liryczne listy,
przebywa w światach piękniejszych niż
ten,
potrafi patrzeć oczami bliźnich
i być człowiekiem, poetą i snem.
12.05.2013 Maria Sikorska
Maria Sikorska
Komentarze (39)
Bardzo piękny wiersz. Pozdrawiam wiosennie
"Wielki mały człowiek".Bardzo dojrzały, mądry
wiersz.Pozdrawiam:)
Świetny wiersz. A rymy - pierwsza klasa. Ciekawie się
czyta - ostatnia strofa chyba najlepsza. Miłego dnia!
Super wiersz misiaalko, rymów to od Ciebie się
uczyć:))) Pozdrawiam zachwycona.
przepięknie:)
Przepiękny wiersz! Pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie miśka!
I już się śpiewa... Ładnie, misiaalu :)
Tesso nie mam Twojej poczty, ale obraz musi być mały,
opisany polskimi znakami, najlepiej tylko cyferkami i
poruszaj się
w mozilli, inne przeglądarki odrzucają obrazy i nie
zapiszesz.
Pięknie, ciekawie, chce się czytać. Bardzo proszę o
pomoc w wstawieniu odpowiednich obrazów na tamtym
portalu, dziękuję i gorąco pozdrawiam :) w
Ciekawy ,piękny ,pozdrawiam
Wiersz trudny i ciekawy tak jak życie wrażliwego
człowieka./być człowiekiem,poetą i snem.Pozdrawiam .
Hm ciekawy, ciekawy :) Podoba mi się ! Pozdrawiam
majowo :)
:)puenta sama przyszła, nawet nieproszona...
Wielki mały człowiek!!! pomimo samotności to zostawił
po sobie coś co żyje...właśnie poezje:)))