WIELKI TYDZIEŃ

W dniach Wielkiego Tygodnia ziemski grzesznik skruszony
przywdział szatę pokutną Pańskiej męki czekając
Zamknął oczy - rozmyślał patrząc w życie swe grzeszne
i w skrytości swej duszy dnia sądnego czekając.

A na Sądzie Niebieskim, w bramie tam niebosiężnej
gdzie do tronu prowadzą schody z głazów kładzione
kiedy oczy swe uniósł patrząc z lękiem na Stwórcę
jego usta tłumacząc zamykały się drżeniem.

Wtedy Stwórca wziął akta i z uwagą przeglądał
wiatr je boski przekładał jakby strony ich liczył
Całkiem tak od niechcenia na rozdziały je składał
milczał Stwórca i patrzył jakby gwiazdy przeliczył

I głęboko rozmyślał w niezawisłym dumaniu
kładł na szali niebiańskiej wszystkie jego uczynki
Czy pokutą go karać za to czego nie użył?
Czy nie karać go za to czego nigdy nie zaznał?

Ale kiedy przemówił jakby tysiąc surm grzmiało
dał świadectwo o grzechu i o wiecznej pokusie
Swą sentencję tak ujął: „Grzech jest miarą pokusy
w nim iluzja jest grzechu co z zarania tkwi w duszy”

autor

koba

Dodano: 2009-03-31 04:58:50

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabiczny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie