WIELKIE DZIEŁO

Wydawało się, że to proste.
Usiądę, pomyślę, zapiszę.
Parę słów, równy rytm, prosty rym
i już wierszyk dla Ciebie napiszę.
No to siadam w fotelu wygodnie.
Komp włączony, już dawno się grzeje.
Pewnie stworzę dziś rzecz wiekopomną.
A tu klops, pustka w głowie ... dzieła nie ma.
Więc nie przejdę dziś do historii,
światowego dziedzictwa kultury.
I nie będzie znów słów o miłości ...
Może lepiej, bo znów wyjdą ... bzdury.
Lecz zniechęcać się wcale nie myślę.
Wszystko zdarzyć się może.
Kiedyś przyjdzie dzień "cudu nad Wisłą"
dzieło stworzę,
daj Boże,
być może.

autor

WOJGOR

Napisany: 2009-10-21 Dodano: 2009-10-22 14:44:06

Ten wiersz przeczytano 780 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie