Wielkie rzeczy
Wszystko się zmieniło w moim życiu.Pożegnałam wiele bliskich osób...Zakochałam się jak szalona..
By wspomnień czar znów okrył noc,
Nie pozwolę i na to,nie dam się...
By wspomnień dar wstrzymał mrok,
I dla mnie to mało,nie oddam Cię..
Nie pytasz dziś o nic,nie mówisz,
Lecz wargi rozchylone,gotowe,
Wciąż głęboko,a Ty się łudzisz..
I cisza zatapia się w słowach..
Zepsułam wszystko,rozumiem,
Dziś szczęście wygrało z czasem,
Zmieniłam tak wiele,nie umiem,
Wyrazić mojej skruchy...........
Mam tyle...,miłość,rodzinę,żyję,
Lecz wciąż pamiętam mój błąd,
Przed nikim tej prawdy nie kryję,
I przed nią nie ucieknę też stąd.
Zepsułam Przyjaźń tak wielką,
A może by umrzeć był czas?
Starłam jej ślady ścierką,
Zbudowałam na nowo swój świat.
I mam szczęście największe na świecie,
Lecz o Przyjaźni przychodzi myśl,
Cóż mam mojej głowie powiedzieć?
Zapomnieć?Czy wskrzesić ją dziś?
Czy wznowić cokolwiek się da?
Bo z martwych trudno jest wstać,
Lecz warto dzisiaj powalczyć,
I z siebie najwięcej tu dać.
..teoretycznie mam wszystko...ale kiedyś miałam jeszcze coś wielkiego..
Komentarze (2)
"Człowiek idzie przez teraźniejszość z zawiązanymi
oczyma. Może jedynie przeczuwać i odgadywać, co
właściwie przeżywa. Dopiero później odwiązuje mu się
chusteczkę z oczu, a on, spojrzawszy w przeszłość,
stwierdza, co przeżył i jaki to miało sens" M. Kundera
Z pozdrowieniami, M.
P.S. Piękny wiersz, pełen prawdziwych uczuć. Zawsze
ceniłam Twój talent.
Dobrze jest od czasu do czasu przestać robić to, do
czego się przywykło, by wiedzieć, że człowiek rządzi
przyzwyczajeniem, a nie na odwrót.