WIELKIE WOJSKA KANAANU

Wielkie wojska ziemię Kanaanu zbrukały krwią niewinnych dzieci.
Rzezią życie przemieniono w pustkę.
Stwórco pożal się ich losem.

Dzieci Asyrii, Persji i Elamu zgładzono ręką okrutną jak kamień.
Daj im wyraz miłości wielki wiekuisty Panie,
bo stworzeń Twych braknie, a ziemia jest pusta.

Czy duch człowieka godny jest życia?
nękało mnie odwiecznie stawiane pytanie.
I pozostanie nieodparte zachwianie!
Wabiony pożądaniem dłoń zanurzyłem w kadzi.
Wyciągam resztki z ludzi.

Do nich łaknę się zbliżyć, przetłumaczyć słowa.
Któż godzien z nas świat przemierzać,
by na powrót wyrokować?
Okuci w marmur i piąstki,
piedestał pozostawiony włóczymy po drogach.

Któż nań wejdzie z żyjących, bez pustki pozostawiając przestworza?
Jestem na powrót duchu Kanaanu i patrzę.
Umiłowałem sobie bliskość.
Zamieram i trwożę się jutrem.
Przepowiednia dobiegła końca.
Umieram… chcąc zrozumieć.

autor

Laiik

Napisany: 2006-09-24 Dodano: 2006-09-26 08:39:22

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie