Wiem, że to niewiele...

Twe palące łzy zbudziły
wróżki, co gdzieś w lesie śpią
i objęły, przytuliły…
Wysłuchały prośbę mą!

Biegnę z ciepłem pocieszenia
chociaż wiem, jak to niewiele
lecz gdyś smutna, nieszczęśliwa
choć uśmiechem się podzielę.

Podam Ci swe ramię chętnie
i pójdziemy gdzie fal śpiew
w oczy słońcu spoglądniemy
by usłyszeć koncert mew.

Morze szumem uspokaja
piasek złotem dla nas lśni.
Chodź, bursztynów poszukamy
aby dobro niosły Ci.

W nich zaklęte łzy przeszłości.
Ty zachowaj w nich wspomnienia
o miłości, o czułości
choć, dziś z bólem Twe westchnienia.

autor

Maryla

Napisany: 2006-01-07 Dodano: 2006-01-08 16:09:52

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie