Wierni przyjaciele
Jakże są wierne rzeczy w moim domu
Kochają mnie nawet, gdy jestem chora
Ile w nich czułości, miłości i spokoju
Ile szacunku, gdy wracam od doktora.
Nie pytają się o nic, służą pomocą
Ich ręce chcą spotkać się z moimi
Wierni przyjaciele w dzień i nocą
Patrzą na mnie oczami czułymi.
Gdyby jeszcze przemówić mogli
Kochani i wierni przyjaciele
Samotność nie byłaby tak okrutna
Ech! Pójdę spać, łóżko sobie pościele.
Przytulę się do poduchy i będę marzyć
O miłości, co to ponoć jest na świecie
O księciu na białym koniu śnić
A może o chłopie w czarnym berecie.-:)
Komentarze (12)
Ciepły ten Twój wiersz i ładnie napisany.Przywiązanie
do zwykłych rzeczy to też moja cecha. One też mają
duszę, historię i budzą wspomnienia. A marzyć to dobra
sprawa, nie każdy potrafi.
Pozdrawiam.
Wierni przyjaciele i w dzień i nocą...czy nie
lepiej...dniem i nocą?...ciekawe zakończenie...trochę
szokujące...
skąd ten pomysł na chłopa w czarnym berecie, samotność
jest złym doradcą :) pozdrawiam
Piękny wiersz o przyjaźni,którą mamy wokół siebie
czyli pamiątkami...a człowiek? z tym już jest
gorzej-pozdrawiam.
Co w tych chłopach takiego, że o nich śnimy?
Ogonek z ę już śpi. Pozdrawiam.
nawet chłop w czarnym berecie....wart jest
marzeń...:)....
A potem się przyśni tylko samym berecie ;)
Zabawny koniec, świetny : )) W ogóle, po przeczytaniu
twojego wiersza od razu robi się weselej :):)
Pozdrawiam cieplutko :):)
Witaj ESTERO, wielki i piękny Twój domowy świat, pełen
przyjaciół.
szkoda, że pogadać z nimi nie można.
domyślam się, że ty do nich przemawiasz.
Napewno Ci wówczas lżej na duszy.ładny wiersz,
pozdrawiam wieczornie.
piękny wiersz, delikatny i melancholijny... a ze
sprzętów domowych, to i telewizor pogada i radio,
muzyka pogra... i oczywiście internet, to tez ciekawy
świat :-)
piszesz na wesoło, ale jakoś smutek
przebija...pozdrawiam
smutne masz myśli - szkoda, że możesz je przytulić
tylko do "poduchy"