Wierność i samotność

Za oknami, niebo nad ogrodem powoli jaśniało. Miało bladoróżowy kolor. Jak pnąca róża o delikatnej cielistej barwie opadająca po ogrodzeniu niczym zasłona. Winorośl rosnąca tuż obok tworzyła coś na kształt baldachimu między drzewami. Poprzez ich gałęzie widać było połyskujący niewielki staw, porośnięty liliami wodnymi. Na jednej z nich usiadł szarozielony konik polny, aby po chwili odskoczyć niczym pchełka. Przy brzegu w sitowiu pająki wodne urządziły sobie gniazdo. Na złocistym kwiatku wylądował senny trzmiel, po czym chwiejnie powędrował między źdźbła trawy. W górze unosiły się chmary małych motyli i ważki o przepięknej błękitnej barwie. Z zarośli z gracją wypłynęły dwa łabędzie z lekko uniesionymi skrzydłami. Patrząc na te dumne i wierne aż po kres sobie ptaki, zazdrościła im takiej miłości.Ich miłość przez pewien czas rzeczywiście kwitła,zwłaszcza tej jesieni, gdy zaczęli się ze sobą spotykać,ale wraz z nadejściem kolejnych mrozów i nagle smutnych zim, zaczęła więdnąć.
Teraz w pełni lata czuła się jak samotny żagiel, płynący po wzburzonych falach prozy życia.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2015-07-06 Dodano: 2015-07-06 19:18:15

Ten wiersz przeczytano 1060 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie