Wierny tajemnicy

Niechaj mnie siły złe spętają,
A potem wrzucą do ciemnicy.
Prawdy już nigdy nie poznają,
Jest częścią wielkiej tajemnicy.

I taką zawsze pozostanie,
Po mego życia zwykły kres.
Nawet upiornej śmierci taniec,
Nie zdoła pojąć, czym co jest.

Żadne tortury nie wymuszą,
Bym wziął kierunek na zbawienie.
Ja pogodziłem się z swą duszą,
Oraz że czeka mnie cierpienie.

Teraz spokojnie sobie czekam,
Aż przyjdą śmierci wysłannicy.
Niechaj zobaczą już człowieka,
Który jest wierny tajemnicy…

autor

Grand

Napisany: 2013-12-05 Dodano: 2013-12-06 05:25:45

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie