...

Stoję na środku i rozglądam się,
wszystko się zmienia oprócz mnie,
nic wie mnie się nie rusza,
nadal samotny jak róża między stokrotkami,
smutny jak szara chmura na niebie,
wpatrzony w horyzont szukam lepszego jutra,
wszyscy są szczęśliwi i nie martwią się,
nie wiem co zrobić... ja umieram...
Jak wyschnięty liść rzucony na wiatr,
wędruję po świecie pozostawiony,
ktoś mnie kiedyś przygarnie,
lub spali mnie na stosie...
bym nie mógł się odrodzić na nowo...

autor

rogasneth

Napisany: 2008-11-19 Dodano: 2009-01-05 15:46:56

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie