***

Jak dawno nie widziałem
drzew w poświacie mgły ukrytych
jak dawno nie czułem
śladów łez na twarzy wyrytych

Otoczyłem to lekką siecią
pajęczą cichych rozmyślań
w słońca zachodzie
Ubrałem smutek w barwy
jakich szczęśliwy raczej
doświadcza człowiek

Było mi dobrze z tym co inni
nazywają cierpieniem lub też
szarym katarem duszy
Więc zadręczaj mnie jeszcze
moja nigdy nie wyśniona
może uśmiech mój nikły
kiedyś Ciebie poruszy...

autor

Vander

Dodano: 2006-05-23 10:22:46

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie