***

pozwól mi
wznieść się beztrosko
na obłoków wyżyny

pozwól mi raz jeszcze
dotknąć
tych rąk matczynych
w niemym krzyku wyciągniętych
w stronę ciała umęczonego

pozwól mi poczuć
smak tych ust młodych
swoją czerwonością kuszących
pozwól jak dawniej
iść
z dziewczyną za rękę
przez zieloną łakę
pełną maków czerwonych

pozwól mi Mamo
utulić Twój smutek
pozwól
sercu swemu zapomnieć...
zapomnij
nie nękaj mej duszy
uśpionej

wspomnieniem

Kolumbowie - Rocznik 20

autor

ikaaar

Dodano: 2008-11-11 19:16:57

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie