***

W cyber samotności szukam sobie przyjaciół
bo tych realnych nie potrafię dostatecznie mocno do siebie
przywiązać...
przychodzą
odchodzą
ja ciągnę za sznur
- zaczekajcie...!
ale zawsze ktoś sprytny
sznur przetnie
i skończyła się kolejna piękna przyjaźń
jak z brazylijskiej telenoweli
o łysym kopciuszku

zatapiam się w ten dziki
obcy
niemożliwy świat

chcę tak jak on nie czuć
nie wiedzieć
żyć tylko jedną chwilę

rzeczywistość przeraża różnorodnością
doznań i barw
nie ma na świecie już bieli i czerni
nie ma światła i ciemności
tylko chaotyczna szarość
w telewizorach
w gazetach
w łóżkach
pod paznokciami
myśli szare
jak szorstki papier toaletowy
poukładane
w celi śmierci
własnego domu

gwiazdy przestały być przyjazne
już nie są dobrodusznymi lampionami
w które pokłada się wszelkie nadzieje
aż do wyuzdanej śmierci
w każdej chwili gwiazda może runąć
wprost na mnie
zetrzeć w proch moje ciało
zgnieść moją duszę
zdusić we mnie marzenia

ktoś sprytny znów przeciął sznur

i zostałam taka przydeptana
na środku chodnika
wśród tak wielobarwnego tłumu
wśród tylu ludzi
wokół pięknych zapachów i strojów
tylko ja taka nieuczesana
brudna
z przetrąconym skrzydłem
zmanierowana
idę na śmietnik
szukać swojego kryształowego pantofelka

autor

IsisLouise

Napisany: 2008-02-16 Dodano: 2008-02-19 00:52:49

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie