***
na polanie pustej,
obok kwiatków które milkną,
wyrósł bilboard
w okół ramy srebrnej
obok domku pod skałą
siedziała i patrzyła na...
siebie samą
a na jej twarzy, cudnie
plastik malował południe
a jej włosy
roztargały już nie jedne oczy
a w jej oczach
każdy by zobaczył . . . . .
a do tego przestrzeń i kwiaty.
a w kwiatach napisanych
z poetyckim trudem
w jej oczach jest smutek.
autor
Fremon
Dodano: 2006-12-22 22:22:34
Ten wiersz przeczytano 365 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.