***

Jestem skazańcem z wyrokiem dożywocia
Znikomym skarbem ukrytym pod podszewką beznadziei
Uwolnij mnie... proszę...
Tylko Ty i On,
On zesłał mi Ciebie
On zesłał mi Ciebie, abyś był daleko
On stworzył me serce
I zasiał w nim ziarno Twego istnienia
Nie wyrwę go...
Nie mam sił...
Nie potrafię...
Powiedz proszę
Jak żyć
By nie zburzyć idealnej konstrukcji dzielącej nasze dusze..?

autor

Ewik

Napisany: 2004-10-24 Dodano: 2004-11-06 19:54:18

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie