****

Rozprułem sobie pierś, tarczę z żelaza
rękoma drżącymi niczym ziemi trzęsienie
wyskrobałem przegniłe serce
z którego, ulepiłem wulkan żywy
w nozdrza mu zmarszczki wcisnąłem
oburącz objąłem krater i przekląłem
spłynął lawą trup Heliosa- w krematorium
wyżłobił żyły wrzącej krwi
ucichł...

O dziwo na żlebach siarki
kwiatuszek maleńki się uchował
podszedłem, listki zacząłem zrywać
jeden po drugim, rozkosznie
wyszło n i e k o c h a.

...
..
.

dziwka !

autor

Widmo

Dodano: 2005-05-06 21:09:06

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie