***
składam się z przypadkowych obrazów,
marzeń i mrocznych snów
z kakofonii dźwięków
kolekcjonuję myśli
by skleić z nich nieskładne zdania
wypowiadane nie wiadomo po co nie wiadomo
do kogo
zatrzymuję w kadrach zszarzałe twarze
ludzi
powyginane postacie
trzymające się kurczowo resztek poręczy
życia
dookoła odbywa się odwieczny dialog ciał
między palcami
wiatr
w klepsydrze tkwi skruszony żar uczuć -
przesypuje się
na samo dno
pod stopami niezliczone schody
fragmenty okien
sypią się do zmęczonych oczu
ignoruję trzeszczenie suchych kości
kręgosłupa czasu
zaklęty krąg zdarzeń
wstrzymuję oddech
to szepty przodków
za moimi plecami
w zwolnionym tempie mijam
kalejdoskop dni
wciąż to samo...
autor
JaMajka
Dodano: 2007-08-22 22:00:12
Ten wiersz przeczytano 600 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
życie człowieka z tego właśnie się składa, człek
pamięć posiada i są takie chwile, co wspomina się
mile, lecz i te smutniejsze stają przed oczami - nasza
przeszłość ciągle z nami.
Ciekawie opisane po prostu bycie, po prostu mijanie, w
zwolnionym tempie, a jednak tak świadome, że aż
bolesne ...