...

Nienawidzę tego świata,
nienawidzę słońca, lata.
Po brzegi ogarnia mnie złość...
Za drzwiami nieproszony gość.
Nie otworzę, no bo po co?
Niechaj dzwoni, jęczy, prosi,
jego kurtkę wieczór zrosi.
A ja siędząc w domu sama opracuję plan działania:
wezmę gwoździe, noże, młot...
Nie przeżyje nawet kot.
Porozrywam krwioobiegi,
ściany pokryją krwawe zacieki.
Ja się będę śmiała w głos,
później zmienię własny los.
Wbiję ostrze w serce krwawe,
krwią zachlapię własną ścianę.
Mroczna otchłań mnie ogranie.
I tak zginę jutro marnie...

bo w złości człowiek nie panuje nad sobą...

autor

twarzo

Napisany: 2007-06-21 Dodano: 2007-12-03 14:59:30

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie