***
Kropla z niesłychaną siłą
uderzyła w spękaną Ziemię
A huk, niczym fala
Zniszczył budynki i miasto
Stałam pośród gruzów
Wśród pożarów i śmierci
Patrzyłam na ludzi
Bliźnich ratujących
Nie rozumiałam, po co tyle krzyku
Minuta ciszy
I zgasło Słońce
autor
Verfoll
Dodano: 2008-05-18 09:42:30
Ten wiersz przeczytano 654 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Tak jak poprzednio,wiersz ma nietypowy charakter...;D
Piszesz dziwnie,tak inaczej,ale za to bardzo mi się
podoba,dlatego daję plusa :] Także bohaterka patrzy
na wszystko z innej perspektywy,bo przecież oni
próbują się ratować,a ona nie wie,czemu...Ogólnie jest
gitez xD
PODOBA SIE MI PROSTOTA PRZEKAZU.
Ja bym koszmar przeżyła gdyby mi się to przydarzyło,
dobry mocny wiersz.
Wiersz inny takii hmmm... trudno opisać i jak kolwiek
go skomentować . Głęboki, treściwy. Podoba mi się więc
zostawiam plus. ;)
lubię wiersze z mocnym, oryginalnym zakończeniem.
wyszło super.