***

Samotny jak wiatry ponad bezkresami
Jak krople wody płynące rzekami
Łzy smutku w ciszy pijąc
Nad życiem skończonym myśli swe rozwijać
Skąd tyle goryczy, bezsensu się wzięło
Skąd tak głęboki wpływ wywarło, jakby się uwzięło
Miłości pragnąc, ciepła i uczucia
Uśmiechu dziewczyny, dotyku, serca kłócia
Wspólnych wieczorów, rozmów długo w nocy
Czy to tak dużo?? Jakiś limit się przekroczy
Miliony na świecie o to co dzień pytają
I wielu odpowiedzi jak ja nie dostają.

autor

samobójca

Napisany: 2005-02-22 Dodano: 2005-03-14 12:53:42

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie