* * *

* * *
Nie mów mi
Ile potrzeba krwi
Do zgrabnego poruszania nadgarstkiem
Aby na murze
Przepisać palcem przysięgę miłości

Nie mów mi o wstydzie
Bo zdjęłam już wszystko
I strój swój i wstydu odzienie
I choć naga już jestem jak pożądanie
Jak ptak wolnością otulony
Co samym blaskiem przyodziany – nagi jest
Ty jeszcze chcesz więcej…

Nie mów mi o gładkości skóry
Bo mało mi twych dłoni
Twoich ramion, ust, policzków…

Więc pozwól mi nie pamiętać twego ciała
Pozwól że nie zawstydzę się
Gdy będziesz mnie jeszcze bardziej rozbierał
I oto stanę przed twoim obliczem
Ubrana we własne myśli
A wstyd odleci
Bo jeszcze bardziej będę naga

dla wszystkich którzy znają moje myśli

autor

Patrycja Kulik

Dodano: 2005-11-30 19:32:10

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie