...
I cóż że kocham
I cóż że żyję
Gdy życie moje tak smutne jest
Mam dosyć smutku i dosyć gniewu
I krytych ciągle przeze mnie łez
Jak długo można ze smutkiem żyć
I w parze z gniewem ciągle iść
Przez codzienności trudny szlak
Gdzie każdy czeka abyś padł
By pomóc tobie zostać tam
Gdzie sensu życia ciągle brak
Lecz znajdziesz stamtąd wyjście,wiesz
I przyjaciółkę znajdziesz też
I pójdziesz z nią daleko-hen
Twą przyjaciółką zostanie śmierć...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.