***

Liście drzew barwnych otaczały mnie,
w kolorach ich
blask oczu był
jeszcze piękniejszy niż zwykle,
dłoni naszych złączonym splot promieniał od czerwoności zachodzącego za horyzont słońca, które udawało się spać.

Aż w końcu pod rozgwieżdżonym niebem
objąłeś mnie czule
i złożyłeś pocałunek prawie tak piękny jak ten nasz,
pierwszy…

W uszach szelest liści, po których kroczyliśmy wzdłuż alejki rozświetlonej latarynkowym lasem.
Me palce raz po raz
dotykały to kasztanów w kieszeni przez Ciebie ukrytych,
przed zimą mroźną, przed zatraceniem tej chwili,
to palców twych,
które rozgrzewały mą zmrożoną dłoń bez dni, miesięcy i lat… tych bez Ciebie.
We włosy mi wpadł liść brzozy chińskiej jakby chciał powiedzieć, że Jesień dopiero się zaczęła.
Wrzosu fiolet ozdobi znów mój smutny parapet,
owoce jarzębiny, żołędzie, kasztany i liście
rozweselą martwe wnętrze,
zapach świeżych owoców nasyci wonią pokój.

A ja mruknę cichutko dopijając kawę w dekadenckim kolorze
I wyglądając przez okno wieczorową porą:
Dziękuje Pani Jesień
za chwili czar, za wszelakie skarby, którymi mnie co roku obdarowujesz…

Nad głową klucz kaczek, które wracają do gniazd bo w puchu chmur nie mogą się zagnieździć…

Przymykam powieki
widzę Twoje brązowe, ciepłe jak bursztyn oczy
i tą Polska Jesień

wokół…

Matematycznym wzorom mówię radykalne NIE!

Bo to przecież Magnetyzm Serc,
którego nie można w żaden sposób porachować.

- Dedykuję mężczyźnie, dzięki któremu narodziłam się na nowo i ponownie uwierzyłam w miłość...

autor

GiNna

Dodano: 2006-05-28 00:08:21

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie