...
Może któregoś dnia na nowo nauczę się
poznawać zapach wiatru, który niesie z sobą
smak raju...
Dotyk i jego ciepło pozwoli bym zatopiła
sie w nim bez reszty - cała ja...
a w mych żrenicach błękit nieba...
wzlecę aż pod chmury by dotknąć je na
nowo z wielkim majestatem, by wchłonąć je w
swe wnętrze...by nie być już Samą...
autor
wkrótce
Dodano: 2006-10-04 03:19:29
Ten wiersz przeczytano 485 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.