***

Na katafalku w trumnie śpi, fioletem smętnym otulona.
Na bladej twarzy czarny kir.
Jej długie włosy na ramionach pogrzebny plącze wiatr.
Dzień kona i krwawym światłem z trupem żegna się.
Noc z wolna czarną snuje nić, jak pająk lepka pajęczynę.
Jej srebrne oko cudnie lśni wśród drzew cmentarnych,
Na mogiły rzucając straszny cień, pachnący krwią.
Ćmy mego serca w lot się rwą
Do Mroku światła zagrobnego. Słodyczy ciepłej pragną pić-
Polecę na ich skrzydłach w Ciemność.

autor

Tristia

Dodano: 2007-05-31 22:37:14

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie