*****
Krzyk!
Dźwięk tłuczonego szkła
Przerywa
Ciszę nocy
Światło dnia.
A potem ciszy chwila
Lub dwie,
By znów się zmienić
W płaczu cichy szloch,
By przeobrazić się
W słowa,
Co jak kamienie
Dotkliwie ranią,
Co jak kamienie
Litości nie znają!
A potem ciszy
Chwila
Lub chwile ciszy dwie...
autor
Vampirra
Dodano: 2006-01-25 11:10:48
Ten wiersz przeczytano 561 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.