***

Do wszystkich Poetów tego świata

wbijam sobie do głowy
myśli jak zardzewiałe gwoździe
czuję jak powoli wdaje się zakażenie
i ogarnia cały mój umysł
wszystkie członki
z ich najmniejszymi nerwami

ból...
to najlepsze lekarstwo
na poezję

chwyta mnie za rękę
i każe pisać
pisać
pisać!
nieprzerwanie
do utraty tchu
sił
władzy
do utraty ręki

a gdy ręka zawiedzie pisz całym sobą
pisz oczami
ustami
pisz dotykiem włosów
pisz drzewem
słońcem
domem
pisz pięknem i brzydotą
tylko pisz!

jeśli nic nie napiszesz
umrzesz za życia
i wówczas ktoś za ciebie napisze
twój los
podpisze twój nagrobek
własnymi słowami
odartymi z resztek godności
z resztek poezji...

autor

IsisLouise

Napisany: 2008-02-16 Dodano: 2008-02-20 12:58:16

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie