***

Monice K.

Wychodząc rano z domu myślała, że do niego wróci.
Nie żegnała się szczególnie. Zatrzasnęła zwyczajnie drzwi.
Gdyby można było bieg wskazówek zawrócić
Powrócić do tamtych chwil…

Dzień nie różnił się niczym od zwyczajnego
Nikt nie przeczuł, że stanie się coś złego
Szara droga, mroźny wieczór, drzewo na zakręcie
Wątły płomień jej życia zgasił Bóg jednym dmuchnięciem

U stóp kościółka rozciąga się cmentarz
Spoczęłaś na nim przed nami
Żegnamy Cię z łez pełnymi oczami
A Ty Moniko czy w niebie o nas pamiętasz?

autor

Debora Wogel

Dodano: 2009-02-17 07:13:32

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie