...

Wszystko przemija niczym wiatr na pustyni
naszego losu są takie mogiły
jesteśmy jak ziarna pisaku na ziemi
przerzucani co chwila,wyrywani ze swych korzeni
miotani po świecie,bez własnej woli
godzący się na wszystko,co wiatr Nam zrobi
słabi i nędzni bez siły i wiary
żebracy rzeczywistości,tacy ospali
idący tłumami jak owce na rzeź
bez zdania bez siły bez uczuć i łez
żywi lecz martwi,same ciała nagie
dusze gdzieś zostawione,w rezerwowej szafie
wszystko ucieka,przemija jak sen
czemu nikt nie rozumie...?

By łapać duszą sens...

autor

domenico

Dodano: 2007-12-31 09:51:22

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie