1 wiersz
Wertuję suche liście
Szukając promyka nadziei
Dotykając ukrytej siły
Widzę gasnący płomyk
Spowity w samotności
A jednak świeci się
Jaśniej niż zawsze
Staje się niespokojny
Rzuca cień prawdy
Bijąc się z sercem
Walczy i wygrywa
Upada i powstaje
Kreśli rysy twarzy
Nadaje złość duszy
Ucicha, milknie…
Wydaje ostanie krzyk
Miłość nie ma nikt!
Odradza się
Umacnia rozum
Niszczy serce
Budzi zawiść
Emanuje śmiercią
Staje się powiernikiem
Jest tym kim był
Zanim przybył
Jest śmiertelnikiem
Pierwszy na beju....
autor
ananas
Dodano: 2007-04-22 00:00:30
Ten wiersz przeczytano 622 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ten wiersz o wiele bardziej podoba mi się od
"Średniowieczne disco". Więcej w nim refleksji.
Powagi. Pisz dalej. Bo możesz zajść daleko...
Nadzieja, jak płomień nigdy nie gaśnie w sercu
wrażliwym i pełny tęsknoty. Gratuluję pierwszych słów,
pierwszych myśli,dalsze powiodą Cię w przestworza
bezkresnej przestrzeni.Pozdrawiam
nie ma to jak powrót z wielką klasą, świetny wiersz,
pozdrawiam:)))
jesteś BOMBA
pisz dalej
czekam na następne wiersze