***

Zyje w porcelanowym swiecie
bez ciszy

przestala istniec gdy odszedles
tu sciemnia sie o wiele szybciej
a dzien wtulony w chlodny polysk
porcelanowych ust
jest czescia nocy
dlugosc dzwieku nie ma znaczenia
wokol tylko sadza
i tesknota
cieplo nagiego ciala
kruszy tylko pierwsza warstwe porcelany
a ta jak diament rani skore

Tylko jezioro twoich oczu
topi porcelanowe swiatlo

bardzo prosze o komentarze...

autor

Bursztyn

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2008-01-05 20:38:55

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie