...................................

Od czego zacząć sam już nie wiem,
Chcę mówić i dać tyle ile mam w sobie,
Nie potrafie schować się przed uśmiechem,
Lecz w głębi serca smutek znajdzie swoje miejsce,
I tylko pozory, które kryją wszystko w mym ciele i duszy,
Są maską moich codziennych problemów,
Problemów, których sięgam każdego dnia,
Jak szklankę, do której nalewam potok słów,
Które mieszają się wzajemnie,
I które potrafię wypić jednym łykiem,
Potem jednak nie jast tak łatwo,
Bo słowa cisną się niczym błyskawice,
W burzę gniewu,
Nie dam rady w życiu,
Więc nie pozostaje mi nic tylko uśmiech na pozornie optymistycznej twarzy.

autor

Kurt

Dodano: 2006-06-12 19:47:10

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie