(...)

Wędrówka,
Po przez kręte żywota, ścieszni wiodące do nikąd.
Przez pustynie straconych marzeń,
Przez oceany wylanych łez.
Głuche odbicie echa o skały,
Z których widnieje odwrócona twarz Wiktorii...
Przegrani.
Spacer wzdłuż krzyży,
A każdy z nich to wyryty nagrobek.
Z testamentem, bagażem snów i pragnień.

Ciche stapane kroków,
Odchodzący w nicosc,
Usmiech który przebiegł po smutnej twarzy.
Zrezygnowani.
Bicie pieściami w zamkniete wrota nieba,
Złozeczenbiu Panu i Ziemi.
Aż ogień piekielny ich pochłonie.

autor

Bezpański Anioł

Dodano: 2007-09-08 10:07:33

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie