***

Nie lubię zmartwień,
bo po nich wychodzą zmarszczki
i siwieją włosy.
Nie lubię smutku
przez niego uśmiech już nie ma znaczenia
i nawet wata cukrowa nie cieszy,
bo nie jest już słodka.
Nie lubię nocy.
Kojarzy mi się z porzuceniem.
Lampka nocna się nie pali,
okno jest zamknięte,
by nie oddychać oparami życia nocnego.
Szukam po omacku szczęścia
i znajduję je przyparte do ściany
czekające aż je ktoś przytuli.
Ono tez boi się ciemności.

autor

niedoceniona

Napisany: 2008-05-31 Dodano: 2008-06-12 19:51:04

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie