Zostałem sam, skruszony, aktor stary
na pustej scenie
Była wielka premiera, oklaski, światła
realności złudzenie
Ona była przepiękna, półboska postać
czuliła się i kochała
Zapomniałem o dzielących różnicach,
rolę dobrze grała
Była jakby kochanka szczera, oczy zielone
błyskały skrycie
Publika biła brawa, gdy zapraszała gorąco
- idźmy przez życie
Poddałem się ułudzie, jak kochanek każdy
miłosnej tęsknocie
Koniec, kurtyna zapadła, i widzę ją radosną
z innym w przelocie
Teatr zasnął, mruczy kot, popiskuje mysz
do domu wracać pora
Może jutro, uczucia odgadnie, po głowie
myśl przelatuje chora

autor

wędruś

Dodano: 2004-07-29 19:42:34

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 4

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie