...

Jesteś nicością,
więc otulam wszystko myślami,
ciepły dotyk
mrozi nagle piętno boga.
Naznaczony okrutnie
kryjesz się między
drzew gałęźmi,
w przebłyskach promieni
walczyć jedynie
miłością pragniesz.

Ulotnej mgły opary
nie łzami są jednak,
lecz dla życia zachętą,
mokre i zimne, nieczyste
dla tych wydają się tylko,
co obłoków dotknąć nie mogą.
Zrzucony na świat
tańcem go kołyszesz,
a on wiruje w miejscu stojąc.

Szalony śmiech zabija
magię powstania,
na gwiazdach kładziesz dłoń swoją,
w ciszę ją zamieniając mroźną.
Nie zabijesz i nie zginiesz
z ust do ust przenoszony bywa,
że w serca się wkradniesz na krótko,
odchodzisz bezpowrotnie poznając
jak bardzo są okrutne.

Nie odsłoni Cię wzrok
i nie złapie myśl lotna
znikniesz będąc tam,
gdzie świt się chowa,
tam gdzie naiwni szukają Boga,
tam gdzie jest koniec,
gdzie stał się początek,
z tysiąca imion
ktoś stworzył wątek.

autor

anatea

Napisany: 2011-07-09 Dodano: 2011-07-09 09:34:54

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie