....

Dedykuję go mojemu Dziadziusiowi i Babci

Kwiecień 2006 r

Lubię chodzić od kiedy dziadziuś
wiewiórek pokazał mi ruch
zaczepliwy ząbków błysk
chybotliwy bieg na nóżkach
asfaltowych salamander
kiedy babcia-z domu Doświadczona-
na kolanach swych w pola arkana
zabierała bym z ciupaskami
z góralami razym
nucił siał uśmiech rozrzucał
w przejrzystą glebę jej kuchni
starych tynków farb szarych
kiedy czarne dziady w ustach
poznających świat się rozpłynęły
kiedy z palców pieczątki niby
po linijce uparcie językowi odpór
dawały
lubię i teraz za nogą nogi plaski
po tafli różowiastej cegły
- zwyczajnie, ot, tak...

Śmiech jest odtrutką, jest magnum in parvo (wielkim w małym), wynika ze zrozumienia sytuacji i rozumienia Siebie, przez to i innych. Nie da się tego osiągnąć maskując się w czterech ścianach, tzreba powąchać sosen w zime, popodglądać stukające dzięcioły i porozmawiać z Kimś. Wtedy śmiech i Uśmiech się pojawi :) Życzę tego wszystkim

autor

alex athos

Napisany: 2006-04-01 Dodano: 2006-06-15 14:40:50

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie