W i z y t a

Prawdziwa sztuka obroni się sama czytam te wiersze są
świetne, tym którzy krytykują, życzę aby chociaż jeden
napisali, taki jak kazap.

Przed laty…
ktoś zapukał do drzwi
wyrywając z kieratu codzienności
to los i przeznaczenie
(...)
nie wiem jak Ty, ale ja nie lubię nieproszonych
gości... -a mój los i przeznaczenie właśnie tym dla
mnie są...
niestety nachodzą mnie, niestety sami sobie otwierają
drzwi...

Lepiej przestań wspominać! Bo nie otrząśniesz się
nigdy! Mimo pięknego daru:
"otrzymujesz w darze
uczucie miłości abyś kochał
pełnią serca i oddania..."

Ujrzałem blask jasności...powracam myślami wstecz...
masło- maślane. Jak słusznie zauważyła marika.n
przeciętny wiersz, zresztą jak mnóstwo innych tego
autora, który podobno pisze od 30 lat. I tu nie chodzi
o zazdrość o ilość głosów, tylko o przyzwoitość w
głosowaniu. Czasami ręce opadają.

Przeczytałam, przemyślałam i stwierdzam co następuje:
wiersz jest przeciętny, nie wybija się niczym
szczególnym, ot opisane wydarzenie sprzed lat, które
zostawiło ślad w życiu autora. Nie głosuję, mimo to
stanę w obronie kazapa. Franky jesteś chyba zazdrosny
o ilość głosów oddawanych na tego autora? Bo Twoje
komenty są przejawem owej zazdrości.... jak dla mnie.
Jedno jest pewne, że prawdziwa sztuka obroni się sama,
więc....

Sorry ale nie w mim stylu... powiem szczerze
przesłodzona kicha i to z błędami rytmu.. ale za to
inne masz lepsze o wiele

Siejac ziarno radosci mamy zawsze nadzieje na obfity
plon. Ty karolu jak widac otrzymales takowy....
Dojrzaly i pouczajacy wiersz , Sciskam Bogna

Nie wiem gdzie znajdujesz slowa i pomysly,lecz po
prostu ujmujesz serca!

No tak, jest za co dziękować, bo życie bez miłości
jest, w zasadzie, trudne to wyobrażenia. ten dar, o
którym piszesz otrzymują wszyscy - szkoda tylko, że
nie wszyscy umieją go w sobie pielęgnować....świetny
wiersz. jak chodzi o słowa, to mi najbardziej
spodobały się te (trochę wyrywam z kontekstu, ale cóż
^^) : "usiadłem przy stole przyszłości".

Pięknie,dobrze że przyjąłeś ten dar,bo masz dziś za co
dziękować:)

Pięknie ukazałeś wspomnienie tak wspaniałych gości
"los i przeznaczenie
wstąpiły w moje skromne progi" najpiękniejsze jest to
co po sobie zostawili...co ciepło o którym piszesz:
szczęście i piękną miłość...za to należy dziękować.

Odnoszę wrażenie, że nie wiesz o czym piszesz. To, co
napisałeś Karolu nie jest wierszem, poezją lecz
zbitkiem słów banalnych, infantylnych bardzo
obniżających poziom Beja. Można pogodzić sie z tym, że
nie potrafisz pisać, ale próbujesz, lecz trudniej
zrozumieć fakt, że ledwo Twoje słowa pojawią się na
ekranie a już mają dużą ilość nienależnych głosów.
Postępujesz w tym zakresie nieetycznie.