wiersz
przenikanie zaświatów
wnikanie w duszę dusz z czasów minionych
ożywają na nowo
spod przymkniętych powiek
uśmiech wyraża wszystkie nadzieje
nieśmiały
że to co było wraca
to co wzrusza żyje nadal
choć już w innej materii
doskonalszej
wypełzły marzenia i zmaterializowały się
udźwignęły nędzę życia
rozbłysły milionem barw
zawsze tak jest
po ciszy po inercji po tragedii
drugi człowiek obok
po samotności
i śmierci czegokolwiek
nadzieja
Komentarze (14)
podoba mi się, za Sotkiem
Bardzo bogata głębia wypowiedzi, tyle ciekawych
metafor.
Rozbudzający wyobraźnię przekaz. Wiersz skłania
czytelnika do refleksji nad istotą naszego życia i
nadziei w owym życiu.
Pozdrawiam
Marek
Nadzieja podobno umiera ostatnia, nie można jej tracić
:) Pozdrawiam serdecznie +++
Tak układa się nasze życie -naprzemiennie.To co boli i
to co uszczęśliwia..
Dziękuję.
Metafizyczny ciekawy tekst w wierszu o życiu i
nadziei.
Udanego popołudnia.
Marzenia materializują się czasem w formie wiersza. :)
Z przyjemnością przeczytałem.
Dziwnie, ale prawdziwie :) Ukłony :)
cóż może być lepszego od zmaterializowachych marzeń?
Bardzo dobra refleksja, zawsze jest nadzieja,
pozdrawiam ciepło.
Dziękuję
Dziękuję
Ładnie i refleksyjnie.
Warto przystanąć...
Pozdrawiam serdecznie :)