* * *

bezpardonowo

kończę walkę
z nierealnymi wiatrakami
składam broń
na stosie zapomnienia


oddałam siebie
oddałam marzenia


obojętnie

zabijam złudzenia
budujące mury codzienności
wyrzucam cierpienia
z bezkresu niewinności


kawałek po kawałku
umieram i się tworzę

żyję w słowach
w przenośniach
metaforze

zamykam oczy i nie istnieje
zamykam usta.. już się nie śmieję

kolejny raz na nowo się stworzyłam...
ja.. ręcę krwią znowu splamiłam

autor

angelsoul

Dodano: 2007-02-26 20:00:37

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie