***

Ktoś wezwał Anioły,
to samotność ludzkiego umysłu,
serca i duszy.
Zniszczone przez czas milczy,
mówiąc ze mamy jeszcze szanse.
Niesie przesłanie byśmy w ból wkroczyli ochoczo
i z czołem wzniesionym,
byśmy Los przyjęli
i w noc zanurzyli
i w płomień.
Lecz pytam się dlaczego
drzwi zamknęliście przed aniołami?
Wszakże strach jest rzeczą ludzką,
kiedy jednak zaufacie?
Przyjmijcie ich z godnością i honorem
bo ileż można się bronić przed nimi.
Oni nie walczą lecz pomagają.
I znowu zadajecie sobie to pytanie:
Czy na długo tu pozostanę?
Ojcze!
Ojcze, płaczę bo Anioły nie zasłużyły na to by umrzeć...
Pozwól spróbować jeszcze raz,
Panie...

autor

Kawalarz

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-04-06 13:39:29

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie