***

od jakiegoś czasu mieszkam w złym pokoju
z jednym tylko oknem w parapet którego
wciąż kapie smutny deszcz.

Już dawno za oknem nie widziano słońca
chmury i ciemność dają Nieskończoną Noc
śpiew ptaków umarł przed narodzinami
a zabawki dzieci popsute ,zakopane
czekają jak zmarły na dzień sądu
który tutaj nie nadchodzi zbawieniem...

od zawsze walcze z bałaganem
w pokoju który ma tylko dwa kąty
i drzwi zabite i zamurowane
w pokoju który ma tylko dwa kąty

szafka nocna ,łózko co nigdy nie słane
żelazna dziewica zna tylko złe sny
i choćby nie wiem jak było sprzątane
w kącie zawsze znajdziesz się Ty

gdy nie ma gdzie uciec bo wszystkie drogi
prowadzą w miejsce gdzie strach i żal
gfdzie tylko zgrzytanie zębów i płacz
i kąt gdzie nadzieja nabita na pal

w dźwięku pustych ścian słyszę doskonale
echo samotności nieskończone bez dna
gdzie za nieskończonością czeka drugie dno
symfonia w której coś gorszego niż zło

jest świadoma śmierć podświadomej miłości
ratunek jej z góry skreślony twardą linią
bezsprzeczny trybunał orzekł znienacka
wyrokiem co sznur na szyję owiną

zapalam lampkę która mdłym płomieniem
mdłym tak,że w lustrze nie widać nadziei
oświetla mi pokój i smutnym spojrzeniem
rzuca cień na ścianę nieczystym sumieniem.

autor

jim

Napisany: 2008-03-02 Dodano: 2008-03-21 21:56:39

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie