B e z s i l n o ś ć
Nieprzenikniona dal
staje się odległa i nie do
przebycia
a panująca ciemność
zasłania wszystko, co
otacza wokoło
cisza dzwoni
zatykając uszy panującym
smutkiem
a czas umykający
odmierza z mozołem kolejne
chwile
niewidoczna przeciwność
zasłania ręką dalszą
drogę
wytworzona pustka
nie dopuszcza biegnących
głosów
pragnienie wysycha
jak zasypana studnia
piaskiem.
Tylko tęsknota
trwa na posterunku
uczucia
wspomagana marzeniami
zatrzymuje wspomnienia
przed oczami bez blasku
aby dodać otuchy
podtrzymać płonący
ogień
zachowując twój wizerunek
kojący wnętrze duszy.
Pomimo słabości jest w nas siła nagromadzona tylko dotrzyjmy do jej pokładów ukrytych w wnętrzu.
Komentarze (12)
Mimo słabości wszelkich pokłady siły wiele w życiu
zmieniły, nie rezygnować więc z miłości ani z prawości
- takie moje motto na życie.
Karolu piekny Twoj wiersz mimo ze opisujsze
smutek...zal hmmmmmm kocowka wiersze pisana jest z
nadzieja te wersy az serce raduja...prosze aby te
promienie zawsze goscily w Twoje duszy.
Tylko tęsknota
trwa na posterunku uczucia, to święta prawda pięknie
to napisałeś.... jestem pod ogromnym wrażeniem tego
wiersza....
Bezsilność to stan , który naszczęscie można odmienić
tylko trzeba się przyjżeć problemom i próbować temu
zaradzić a ty radzisz sobie w pisaniu wierszy więc
niech tak pozostanie
,,Tylko tęsknota
trwa na posterunku uczucia''-super zabrzmiało a także
mądrość wielka bije ze słów pod wierszem.
Tyle uczuć w Twoim
wierszu.Tęsknota,wspomnienia,marzenia,wszystko w
jednym utworze. Bardzo ładne slowa. Uczucie po
przeczytaniu Twojego wiersza--wielki pozytyw:)
Bardzo udane poetyckie ujęcie uczucia bezsilności,
jednak najczęściej w życiu rzadko jesteśmy bez szans,
a tylko mamy takie nierzeczywiste przekonanie.
Tęsknota i marzenia mogą być wystarczająca siłą by
dźwignąć się z marazmu.
Tęsknota bywa motorem do działania, motywacją, ale
potrafi też wpędzić w dół z którego nie chce się
wyłazić. Dodajesz otuchy swoim wierszem.
Mówi się, że nie można przebić muru głową - to prawda,
ale marzenia i serce potrafią przeskoczyć każdy mur. A
jeśli one potrafią, to... :)
jako 150 wiersz czyta się fajne ,ciekawy styl
wprowadziłeś tak trzymaj....
....jak cieżko jest dotrzeć,do tej wewnetrznej
siły,okryć sie nadzieją..."nieprzenikniona dal staje
sie odległa i nie do przebycia.."..często tak
myślimy,a przecież nie ma rzeczy niemozliwych...ładne
słowa...:)
Wiersz piękny, ma to pożądane w poezji dno, tylko nie
wiem czy dotyczy człowieka czy zaistniałej sytuacji na
beju, gdzie odcięta poczta została zasypana piaskiem
odciętych możliwości. JAKA PUSTKA WOKÓŁ NAS>